The Bastard
Een Friese fietsenmaker krijgt op een dag het onwaarschijnlijke bericht dat hij een Ethiopische halfbroer heeft. Hij heet Daniel en zit gevangen in een dodencel in Addis Abeba. Dat nieuws is het startpunt van een onthutsende familiegeschiedenis. Over een verstoten kind dat opgroeit voor galg en rad, en een bejaarde vader die niet langer kan ontkomen aan zijn inmiddels volwassen bastaardzoon.
Daniel koestert grote wrok en hunkert naar de erkenning. Maar zijn vader wil er niets van weten, al was het naar omdat Daniel zwart is. Een DNA-test veroordeelt ze tot elkaar. En dan blijken vader en zoon meer met elkaar gemeen te hebben dan ze ooit zouden willen toegeven.
Bij deze film worden Nederlandse ondertitels afgespeeld.
Statement van de regisseur
‘Als kind van een Nederlandse vader en een Indische moeder heb ik altijd gezocht naar het exotische in mijn bloed. Het bracht me jarenlang naar Azië, en dichter bij de wereld van mijn moeder, waarvan ik mij verbeeldde dat die ook een beetje in mij zat.
Ieder kind gaat vroeg of laat op zoek naar diens wortels. Daniel Hoek, de half-Ethiopische half-Nederlandse hoofdpersoon uit The bastard, is voor mij de verpersoonlijking van zo’n zoektocht. Hij is van kinds af aan met zijn neus op de feiten gedrukt, omdat hij als man van twee culturen zo anders was. De wens om gezien te worden, door zijn vader, zijn Nederlandse familie, heeft hem daarom nooit losgelaten.
Die onweerstaanbare aantrekkingskracht van het kennen van je herkomst en het krijgen van erkenning, is wat me zo aantrekt in Daniels verhaal. Het is universeel verlangen dat lang nagalmt in zijn geschiedenis. Ouders laten ons maar moeilijk los, ze zitten in ons, en eigenlijk verlangen we allemaal naar de onvoorwaardelijke liefde die alleen zij ons kunnen geven. Via de omstreden, maar charismatische Daniel, belanden we bij zijn vader Joop, die een soortgelijk verhaal in zich draagt. De parallellen zijn verbazingwekkend, de gevolgen die zij aan hun lotsbestemming hebben verbonden, verbijsterend. De zoon en de vader lijken in dit verhaal in zekere zin van hun voetstuk te vallen. Maar in hun val ontdekken ze elkaar. De geschiedenis heeft hen uit elkaar gedreven, maar in The bastard vinden ze elkaar terug - al is het maar voor even en slechts in geest. Dat geeft allemaal niet, want ze zijn gehoord en gezien.’
Over de filmmaker
Floris-Jan van Luyn (1967) is filmmaker en schrijver. Hij heeft geschiedenis en Chinees gestudeerd. Veel van zijn films en boeken spelen in Azië. Hij is de maker van o.a. Dagboek van een Postduif (2014), De Leegte en het Woord (2012), De Regenmakers (2010), De Onverboden Stad (2008) en Cyberkoelies (2006). Zijn film De Regenmakers won verscheidene prijzen (Rome, Sheffield, Genève, Trento en Leuven). Voordat hij zich vestigde als filmmaker was hij werkzaam voor NRC Handelsblad, als correspondent in China, redacteur en columnist.
Mis je een thema of onderwerp?
Tip ons dan!
Mis je een thema of onderwerp?
Tip ons dan!
Reviews
Er zijn nog geen reviews over deze film.